Enkele maanden geleden werd Boris in spoed bij ons binnengebracht.
Boris is zo een typisch papfleskitten: super lief en uitgegroeid tot een zeer aanhankelijke kater. Hij is nog erg jong en dus erg speels. Als zijn baasje in de tuin aan het werken is, zit Boris altijd in zijn buurt te spelen met opwaaiende blaadjes, vlinders, vliegen, pluisjes…

Toen Boris die dag nergens te bespeuren was, vond zijn baasje dat erg verdacht. Hij ging op zoek en vond hem, verstopt in een hoekje in de garage. Toen hij Boris eens grondig wou bekijken, viel het hem direct op dat zijn linker achterpoot in een nogal vreemde positie stond.
In paniek belde hij naar de praktijk en werd Boris zo snel mogelijk gezien.

Tijdens de consultatie bleek dat Boris erg veel pijn had en met 1 blik op de poot was het al duidelijk waarom: de ondervoet van de linker achterpoot was gebroken! Het was geen mooi zicht: Boris zijn teentjes stonden in een hoek van 90° ten opzichte van de rest van de poot.

Om een behandelingsplan te kunnen opstellen, moesten wel eerst radiografische opnames worden gemaakt. Hiervoor kreeg Boris eerst een cocktail van pijnstillende en kalmerende medicijnen toegediend.
Na het toedienen van de medikatie konden we vrij vlot de opnames maken.

Het ging dus wel degelijk om meerdere fracturen van alle metatarsaalbeentjes. Gelukkig geen open fractuur: aan de buitenkant was de huid intact en stak er geen bot uit.

Na overleg met onze orthopediste werden aan de eigenaar 2 opties voorgelegd: ofwel moest er een deel van de poot geamputeerd worden ofwel kon geprobeerd worden de breuken te herstellen door het plaatsen van kleine pinnetjes.
De eigenaar wou Boris zijn poot alle kansen geven, dus werd de ingreep voor het plaatsen van pinnetjes ingepland.

Tijdens deze ingreep werd de huid van de ondervoet opengemaakt en de weefsels rondom de botjes losgemaakt. Hierdoor kon de orthopediste de gebroken botjes (alle 4 de metatarsaalbeentjes) lokaliseren.

Drie heel fijne pinnetjes werden geplaatst in de medulaire holte (het merg) van de beide delen van alle gebroken botjes. Op die manier worden de breukdelen terug bij elkaar gebracht en op hun plaats gehouden.
Het buitenste bot was te moeilijk bereikbaar, de kans op serieuze weefselschade was te groot. Volgens de chirurg zou dit laatste botje door steun van de 3 andere ook mooi helen, zelfs zonder pinnetje.

De operatie verliep dus erg vlot, het uiteindelijk resultaat zag er dan radiografisch als volgt uit:

Om alles mooi op zijn plaats te houden en ervoor te zorgen dat de botten de nodige rust kregen om te helen, moest er sowieso een spalkverband geplaatst worden.

En dan moest de moeilijkste opdracht beginnen… onze speelse, zotte Boris moest minimum 6 weken binnen blijven en zo rustig mogelijk gehouden worden.

Maar de gemotiveerde baasjes zijn er met glans in geslaagd om dit zo goed mogelijk te doen. Makkelijk was het zeker niet, maar na 6 weken kon de spalk eraf en mocht Boris geleidelijk aan weer buiten.

Nu kan hij terug naar hartelust, gelukkig met 4 rechte poten, naar de blaadjes, vlinders, vliegen en pluisjes springen!