Milou is een jong speels kattinnetje dat een tijdje geleden voor haar sterilisatie bij ons op de praktijk langs kwam. We hadden haar al een paar keer ontmoet als kitten om haar vaccinaties in orde te brengen. Ze gaf ons telkens de indruk een speels en actief kitten te zijn.
Haar sterilisatie verliep zonder problemen, dus de dag van de operatie mocht Milou naar huis om daar nog wat te bekomen.

Enkele dagen later, iets vroeger dan verwacht, kwam de eigenaar toch wat bezorgd opnieuw met haar langs.
Sinds haar ingreep deed ze het niet echt goed. Haar speelsheid was er niet meer, ze wou bijna niet eten en bijna elke dag had ze overgegeven. Ook had de eigenaar bijna geen urine of mest meer gezien. Bij ons toch heel wat redenen om bezorgd te zijn.

Er werd een medicamenteuze behandeling opgestart tegen het braken.
Jammer genoeg liet de eigenaar de volgende dag weten dat Milou helemaal niet beter was. Ze ging alsmaar achteruit.

Dus beslisten we dat het beter was dat Milou bij ons werd opgenomen voor verder onderzoek. Er werd bloed geprikt en onderzocht, wat op het eerste zicht geruststellend was. Er was geen bloedarmoede of tekenen van ernstige infectie. Toch was duidelijk dat Milou aan het verzwakken was door het vele overgeven, want een aantal voedingsmineralen waren te laag in het bloed. Op zoek gaan naar de oorzaak van dat overgeven, was dus onze missie!

Hiervoor is het aangewezen de organen in de buik in beeld te proberen brengen, zowel met radiografische opnames als met echografie.

Beide onderzoeken toonden aan dat er te veel gas in de maag zat en dat er in de dikke darm mest zat, die niet bewoog. Deze bevindingen waren toch verdacht voor een obstructie.
Deze resultaten werden meegedeeld aan de eigenaar en deze vertelde toen dat Milou wel eens vreemde voorwerpen zou durven opeten. Als jonge nieuwsgierige kat speelt ze met alles wat op haar pad komt en ze zou het ook durven inslikken…

Met al deze informatie, was het voor ons wel duidelijk dat we toch best een buikoperatie uitvoerden om te kijken of er iets kon vastzitten in de maag en/of de darmen. Dus werd Milou onder volledige verdoving gebracht en klaargemaakt voor de ingreep.

Eenmaal in de buikholte werd vrij vlug een vreemde knobbel gevoeld ter hoogte van de uitgang van de maag. Iets zat vast op deze plaats, waardoor er geen voeding meer van de maag naar de darmen kon doorschuiven.

Vrij vlot kon het vreemd voorwerp losgemaakt worden en via een snede in de maagwand uit de maag en de buik gehaald worden. Er kwam een vreemd oranje dopje uit, waarvan we niet direct wisten wat het was. De rest van de maag en de darmlussen werden grondig gecontroleerd, maar deze waren gelukkig volledig normaal.

Zowel de maag als de buikwand werden gehecht en Milou kon aan haar recovery beginnen.
Ze werd vrij vlot wakker en kon dezelfde dag terug naar huis. De volgende dag belden we even op en had de eigenaar heel goed nieuws! Milou had reeds goed gegeten en voelde zich stukken beter. Ze begonnen de speelse deugniet al opnieuw te herkennen!

En na het tonen van het vreemde oranje voorwerp, wist de eigenaar direct wat het was: een dopje van een speelgoedgeweer van de kinderen.

Dus toch opletten met jonge katten, ook zij durven al eens voorwerpen inslikken die niet de bedoeld zijn om op te eten!