Eenmaal bij ons op consultatie zagen we hoe ernstig de situatie was.
Tuurke had 40,7 graden koorts en was sterk uitgedroogd. De normale temperatuur van een kat ligt tussen de 37,5° en 38,5°, dus Tuurke had echt wel erg hoge koorts.
Hij was heel zwak en bleef stil zitten op de tafel. Dit is heel ongewoon voor een kitten, normaal gezien zijn ze vrolijk en alert bij hun eerste bezoekje aan de dierenarts.

We namen geen risico en Tuurke werd onmiddellijk gehospitaliseerd. We moesten snel ingrijpen.
Een kitten met hoge koorts en verhaal van braken en/of diarree doet ons denken aan de hele besmettelijke ziekte: parvovirose of kattenziekte genaamd.

Parvovirose is een virale infectie die het maag-darmstelsel sterk aantast. De katten krijgen slijmerige/bloederige diarree gecombineerd met hoge koorts waar ze uiteindelijk aan kunnen sterven. Het virus onderdrukt in tweede instantie de aanmaak van de witte bloedcellen die instaan voor het bestrijden van infecties.
De belangrijkste signalen zijn verminderde eetlust of anorexie, diarree, braken, uitdroging en hoge koorts.

75 % van de volwassen katten die besmet worden met het virus vertonen geen symptomen.
Echter scheiden deze katten het virus wel uit, wat zorgt voor verdere verspreiding in de buitenwereld. Door direct contact met braaksel en uitwerpselen worden andere katten gevat door het virus.
Jonge kittens (tot ongeveer een jaar leeftijd) met weinig weerstand hebben het meeste risico om de ziekte te ontwikkelen. Kattinnen kunnen zelfs het virus via de baarmoeder al aan de vruchtjes doorgeven.

Wat het zo moeilijk maakt is dat dit virus niet alleen enorm besmettelijk maar ook heel resistent is. Het virus kan maandenlang infectieus blijven in de omgeving.
Het kan zelfs verspreid worden via schoenzolen, kledij, aanraking, .....
Mensen spelen dus ook een belangrijke schakel in het overzetten van het virus.
Zo blijven zelfs binnenkatten niet gespaard.

Als we de symptomen snel herkennen en de behandeling snel kunnen instellen zijn de overlevingskansen gunstiger maar af en toe verliezen we jammer genoeg nog een kitten aan deze verschrikkelijke ziekte.

Zoals reeds vermeld stellen we, in eerste instantie, een vermoedelijke diagnose op basis van de symptomen bij jongen kittens.
Gelukkig zijn er ter bevestiging ook enkele sneltesten op de markt.
Met een simpele swab van stoelgang hebben we binnen enkele minuten het resultaat. De test toont twee streepjes. Enerzijds een controle streepje dat elke keer positief moet zijn en een tweede streepje dat enkel aankleurt bij een positieve test.
Iedereen zal ondertussen wel weten hoe zo een test werkt, want het lijkt sterk op een coronasneltest.
Bij Tuurke kleurde de test meteen positief.

Een behandeling moet zo snel mogelijk ingesteld worden. Het is vaak alle hens aan dek.
Hoe langer we wachten, hoe meer schade al berokkend kan zijn en hoe kleiner de kans is op overleving.

Een virale infectie kunnen we jammergenoeg niet afdoden met medicatie. Het lichaam zal het meeste werk zelf moeten verrichten. De medicatie die we bijgeven is allemaal ter ondersteuning.

Na enkele dagen bleef de koorts gelukkig weg, Tuurke kreeg opnieuw zin in eten. Het ging de positieve kant op!
Tuurke heeft uiteindelijk 6 dagen doorgebracht in de hospitalisatie. Met extra medicatie kon hij gelukkig daarna naar huis.
Ook thuis moesten alle voorzorgen nog genomen worden om het virus niet verder te verspreiden want Tuurke kon dit nog steeds uitscheiden.

Gelukkig bestaat er een preventieve behandeling tegen het parvovirus.
Het vaccineren van kittens op 8 weken, 12 weken en 16 weken leeftijd zorgt ervoor dat immuniteit opgebouwd wordt tegen het virus.
Het dubbel boosten van het vaccin is heel belangrijk. Met een éénmalige vaccinatie ontwikkelen er zich te weinig antistoffen waardoor het virus alsnog ernstige schade kan aanrichten.
Dit is des te belangrijk bij gevonden kittens of kittens van wilde afkomst omdat het virus binnen deze kattenpopulatie nog steeds erg circuleert.

Het preventief vaccineren zorgt voor een verminderde verspreiding. Hoe meer katten gevaccineerd worden, hoe kleiner de kans op verspreiding van de infectie.
In tweede instantie is het belangrijk om de signalen te herkennen. Een kitten met koorts en klachten van braken of diarree moet zo snel mogelijk onderzocht worden door een dierenarts.

De prognose is heel gereserveerd. Vaak is de schade al zo ernstig bij het presenteren van het kitten, dat met medicatie niet veel meer gedaan kan worden.
Maar hoe sneller de ziekte wordt herkend, hoe beter de prognose.

Gelukkig kunnen we Tuurke een succesverhaal noemen, wat jammergenoeg niet altijd het geval is.
Zie hem maar eens genieten bij zijn warme nieuwe thuis!