Op de leeftijd van 9 maanden, contacteerde de eigenaar ons om te laten weten dat ze nog steeds niets voelden zitten in dat balzakje.
Moby kwam dus langs om dit door ons te laten controleren en inderdaad: een leeg zakje. Ook in de liesplooien geen spoor van zijn teelballetjes.
Ons besluit: Moby heeft 2 binnentestikels, die dus nog steeds in de buik zitten en we grijpen dus best chirurgisch in!

Cryptorchidie is een frequent voorkomende afwijking bij de reu die te wijten is aan een fout in de normale afdaling van de testikel(s) naar het scrotum (de balzak).
In 85-90% van de gevallen gaat het om 1 testikel (unilateraal), in de overige 10-15% zijn beide testikels niet ingedaald (bilateraal).
Het afdalen van de testikels uit de buik gebeurt in meerdere fasen en dit proces speelt zich normaal af bij de hond rond of kort na de geboorte. Daalt of dalen één of beide testikels niet af dan spreekt men van cryptorchidie of een binnenbal.
Bij een jonge pup (<6 maand) is het lieskanaal nog wijd en de testikels zijn klein en zacht, waardoor ze soms spontaan terug in de lies of buik kunnen trekken, vooral wanneer de pup opgewonden of angstig is. Daarom kunnen we bij een klinisch onderzoek op 10-12-16 weken nog geen echte diagnose stellen. We spreken dus officieel pas van cryptorchidie wanneer de afdaling van één of beide testikels in het scrotum op de leeftijd van 6 maanden nog niet heeft plaatsgevonden. Dat is het tijdstip waarop bij de meeste reuen het lieskanaal sluit en de testikels te groot worden om nog heen en weer te bewegen tussen scrotum en lieskanaal.
Wanneer de testikel niet voldoende indaalt blijft deze óf in het lieskanaal óf in de buik achter, dit heet respectievelijk een inguinale en een abdominale binnenbal.
Bij Moby was dus de diagnose: bilateraal abdominale cryptorch, zijn beide teelballetjes zaten dus nog in de buik.

Cryptorchidie is erfelijk.
Het defecte gen dat verantwoordelijk is voor cryptorchidie is jammer genoeg nog niet bekend. Vrouwelijke dieren kunnen het defecte gen wel bezitten en ook doorgeven. Maar het zijn enkel de mannelijke dieren waarbij de aandoening echt tot ontwikkeling komt.
Het wordt dus sowieso afgeraden om met cryptorche reuen te fokken!

Er zijn verschillende oorzaken waarom 1 of beide testikels bij mannelijke pups niet ingedaald zijn:
• De beweging van de testikel naar de balzak is vertraagd of wordt bemoeilijkt.
• Er is een verstopping ter hoogte van het lieskanaal.
• De balzak is niet goed ontwikkeld.
• De testikel is te groot voor het lieskanaal.
• Er is een tekort aan de geslachtshormonen FSH en LH.
• Bij sommige hondenrassen zoals dwergrassen, rassen met een kortere snuit (onder andere boxers en Engelse bulldogs), Siberische husky’s, poedels en old Shetland sheepdogs komen niet-ingedaalde teelballen vaker voor.

Bij het overgrote deel van de cryptorche reuen geeft de binnenbal geen klachten. Omdat testikels in de buik erg los liggen, kan in een zeldzaam geval de niet-ingedaalde testikel een torsie (draaiing) van de zaadstreng doormaken waardoor de hond acuut ziek wordt met ernstige koliekpijnen.

1. Niet ingedaalde testikels zijn over het algemeen minder goed ontwikkeld en kleiner dan ingedaalde testikels (zie foto).

2. De temperatuur in het scrotum is lager dan in het lieskanaal of de buik, wat essentieel is voor een goede spermaproduktie waardoor niet-ingedaalde testikels meestal steriel zijn. Wanneer een reu beide testikels niet ingedaald heeft, is de kans groot dat hij geen nakomelingen kan krijgen.

3. De niet-ingedaalde testikels maken wel testosteron, het mannelijk geslachtshormoon. Door de hogere temperatuur produceren ze soms zelfs meer testosteron waardoor ongewenst gedrag, zoals hypersexualiteit of agressiviteit kan optreden.

4. Het ontstaan van een testikeltorsie treedt soms op bij testikels die nog in de buik zitten. Hierbij draait de zaadstreng om zijn as, met ernstige koliekpijnen en shock tot gevolg. Meer dan 30% van de testikeltorsies vindt plaats bij cryptorche testikels.

5. In een niet-ingedaalde testikel kan een tumor ontstaan, de kans is zelfs 10 maal groter dan bij een normale testikel.

Castratie van de ingedaalde en niet-ingedaalde testikel is de meest effectieve en permanente oplossing. Hiermee wordt voorkomen dat de reu nakomelingen krijgt en treden bovenstaande gevolgen niet op.

De baasjes van Moby wilden geen enkel risico voor zijn gezondheid en namen dus snel de juiste beslissing om hem te laten castreren.
Aangezien we de kleinere testikels in de buik moesten zoeken, was de ingreep net iets zwaarder en complexer dan een gewone castratie. Maar alles verliep heel vlot en 's avonds mocht Moby alweer naar huis, om verwend te worden door zijn baasjes.
Tegen het likken aan de wonde, was een jasje (Medical Pet Shirt) wel noodzakelijk, maar Moby zag er hierdoor nog schattiger uit!
Zeg nu zelf…😉