Rattengif intoxicatie is jammer genoeg een nog zeer vaak voorkomende vergiftiging bij kleine huisdieren. Jaarlijks ontvangt het Antigifcentrum ongeveer 750 oproepen voor blootstellingen aan muizen- of rattenvergif. Het overgrote deel van deze oproepen is voor dieren (70%).

Ratten- of muizengif zijn meestal blauwe, groene of rode korrels.
Rattengif verhindert de stolling van bloed, waardoor knaagdieren doodgaan aan inwendige bloedingen.
Vroeger werd gebruikt gemaakt van middelen met een korte werkingsduur, o.a. warfarine en dicoumarol. Tegenwoordig echter zijn er middelen beschikbaar die een werkingsduur van enkele weken hebben, zoals brodifacoum en diphacinone.

Honden vinden de ratten- of muizengifkorrels over het algemeen lekker.
Als een hond rattengif heeft gegeten duurt het een paar dagen voordat hij ziek wordt. Dit komt doordat het gif de heropname van vitamine K, belangrijk voor de stolling van bloed, verhindert. Het duurt 2-3 dagen voordat al het vitamine K in het lichaam op is en de hond problemen krijgt. Bloedingen zijn meestal niet uitwendig zichtbaar, maar vinden inwendig plaats, bijvoorbeeld in de borst- of buikholte. De hond wordt sloom, slap, heeft bleek tandvlees en voelt koud aan. Soms is er een dikke buik, is de hond benauwd en hoest of plast hij bloed.

Aangezien het om erg agressieve producten gaat is maaglediging de beste behandeling. Dit dient echter binnen de 2 tot 6 uren na inname van het gif te gebeuren. Om de maag te ledigen krijgen honden een injectie met een product dat hen onmiddellijk laat braken. Dit wordt soms ook met behulp van zout gedaan, maar een te grote hoeveelheid zout is ook giftig voor onze honden, dus is het veiliger om je dierenarts te contacteren in geval van opname van gif.

De verdere behandeling bestaat uit het toedienen van vitamine K, dit gedurende minstens 4 weken.
In ernstige gevallen is toediening van plasma of bloedtransfusie noodzakelijk.

Spencer kreeg een injectie om haar te doen braken, waarop ze enorm grote hoeveelheden rattengif heeft uitgebraakt. Vier dagen later hebben we bloed genomen om de bloedstollingstijden te bepalen. De eerste waarden van Spencer waren slechts heel lichtjes gestegen en in samenspraak met de collega-dierenartsen van het labo werd beslist om nog niet te behandelen maar 2 weken later opnieuw de stollingstijden te controleren.

Helaas voor Spencer waren de stollingstijden de tweede maal sterk afwijkend, dus werd de behandeling met vitamine K opgestart. Binnenkort zijn we 4 weken verder en gaan we deze stollingstijden opnieuw controleren. We duimen allemaal dat deze terug genormaliseerd zullen zijn. Mochten deze nog steeds afwijkend zijn, dan wordt de behandeling met vitamine K verdergezet, bij normale stollingstijden wordt de behandeling stopgezet en volgt er een nieuwe controle 2 dagen later.

Vergiftiging van katten met ratten- of muizengif komen ook voor, zij het veel minder vaak dan bij de hond. De reden is dat niet veel katten die graankorrels willen opeten. Vergiftigingen bij katten worden meestal veroorzaakt door het eten van een vergiftigde muis. Maar ook dit is eerder zeldzaam, het moet dan gaan over een muis die een hele grote hoeveelheid gif heeft opgenomen, wat zelden gebeurt.

Indien je twijfelt of jouw hond of kat rattengif/muizengif heeft opgegeten, is het altijd raadzaam om onmiddelijk contact op te nemen met jouw dierenarts!