Een 2tal maanden geleden merkte de eigenaar van Chika op, dat ze zich die dag erg vreemd gedroeg. Ze was veel slomer, lag op plaatsen in huis waar ze normaal niet ligt en had geen zin om mee te gaan wandelen. Dit was helemaal niet de vrolijke enthousiaste Chika die ze normaal is.
Tijdens het onderzoek werd vastgesteld dat Chika een pijnlijke buik had en zich misselijk voelde. Chika durfde soms wel eens de mest uit de kattenbak opeten, en de klachten waren heel plots opgekomen, dus misschien lag het daar wel aan. Er werd besloten om haar met medicatie naar huis te laten gaan, en indien het aan de voeding lag, zou ze zich de volgende dag al stukken beter moeten voelen!

De volgende dag was Chika inderdaad beter, maar 2 dagen later herviel ze terug met buikpijn en misselijkheid. Hier klopte iets niet, er moest meer aan de hand zijn.
Chika werd op de praktijk gehouden voor verder onderzoek.
Een volledig bloedonderzoek en een echo van haar buik, bracht ons vrij snel bij de diagnose.
Chika had een gezwel ter hoogte van de milt. Op haar bloedonderzoek zagen we ook een lichte bloedarmoede en stijging van ontstekingseiwitten, wat inderdaad kan kloppen met een tumorale massa van de milt.

Als een hond een milttumor heeft, merk je daar meestal niets van totdat de tumor begint te bloeden. Hierdoor krijgt de hond buikpijn en kan de buik er gezwollen uitzien.
Bij honden kan een milttumor echografisch vrij snel gediagnosticeerd worden. In 60% van de gevallen gaat het om kwaadaardige tumoren, de overige 40% is goedaardig, maar het onderscheid kan via echobeelden niet gemaakt worden.
Bij vaststelling van een milttumor is de volgende stap chirurgie, waarbij een deel of de volledige milt wordt verwijderd. De chirurg kan ook op basis van het uiterlijk van de tumor in de milt geen zekerheid geven of de tumor kwaadaardig is of niet. Dit kan enkel bepaald worden door middel van een histologisch onderzoek van het weggenomen miltweefsel in het labo.

Dus na overleg met de eigenaar van Chika, werd besloten om te opereren. Geen twijfel bij de eigenaar: als we Chika een kans willen geven, moet de tumor verwijderd worden! De operatie zelf ging erg vlot, na afbinden van alle bloedvaten, kon de milt in zijn geheel weggenomen worden. Er zaten immers 3 vrij grote gezwellen, verspreid over het miltweefsel.

De rest van de buikholte werd grondig geinspecteerd, maar gelukkig werden op dat moment in de andere organen geen uitzaaiingen gezien. Ter hoogte van de gezwellen zaten er wel kleine barstjes, dus de tumoren waren reeds licht aan het bloeden. Hierdoor bestond de kans dat er toch reeds kankercellen aan het verspreiden waren.

Chika werd vlot wakker en mocht dezelfde dag al naar huis, om daar volop verwend te worden door haar gezin. Nu was het echter bang afwachten op het resultaat van het labo…
Dit kwam na ongeveer een week binnen en was jammer genoeg slecht nieuws. De volledige diagnose was ‘hooggradig hemangiosarcoom van de milt’. Hemangiosarcoom is een maligne tumor die uitgaat van het bloedvat zelf of van cellen van de bloedvatwand. Alle hemangiosarcoma’s zijn kwaadaardig en de diagnose van een hemangiosarcoma is altijd slecht nieuws. Dit type tumor is geassocieerd met ernstige interne bloedingen en snelle interne verspreiding door heel het lichaam. De prognose is niet gunstig met een overlevingskans van enkele weken tot maximum 6 maanden.

Dit kwam uiteraard hard aan bij het gezin van Chika, maar toch wilden ze ervoor gaan om Chika nog zo lang mogelijk een comfortabel leven te geven en nog zo lang mogelijk van haar aanwezigheid te genieten.
Op de eerste paar controles deed ze het vrij goed: ze wou weer wandelen, was enthousiaster en ook aan haar bloedwaarden zagen we dat het lichaam van Chika initieel aan het herstellen was.
Maar al snel ging ze toch weer achteruit en wisselden betere en slechtere dagen elkaar af. Ook begon ze terug buikpijn te krijgen en leek haar buik op te zwellen. Ondanks palliatieve ondersteuning met ontstekingsremmers en zware pijnbestrijding, ging het niet beter.

Voor de eigenaar brak een heel moeilijke periode aan: wanneer moeten we beslissen om Chika te laten gaan en haar uit haar lijden te verlossen?
Op het laatste huisbezoek aan Chika werd de gezwollen buik aangeprikt en zagen we dat Chika opnieuw bloed aan het verliezen was in de buik. De eigenaar wou Chika alle kansen geven, dus we mochten onderzoek doen naar de oorzaak van dat bloedverlies.

Op voorhand werden de verschillende scenario’s met de eigenaar doorgesproken en indien de bloedingen voortkwamen van uitzaaiingen, die niet meer opereerbaar waren, werd beslist om Chika niet meer wakker te laten worden.
Ondanks het feit dat de eigenaars alles geprobeerd hebben voor Chika, was de kanker te agressief en heeft Chika haar oneerlijke strijd veel te snel verloren.

Wij wensen haar gezin veel sterkte toe na dit verlies en hopen dat ze zich vooral de vele mooie momenten die ze met Chika mochten delen, herinneren en koesteren. Ook wij zullen Chika missen....