Hoog gras is voor honden heerlijk om door te lopen en te snuffelen. Maar hoog, wild gras bevat grasaren en deze vervelende kruipers kunnen nare ontstekingen veroorzaken bij honden. Vanaf de maand juni tot en met augustus is het risico het grootst, vooral voor rassen met middellange tot lange haren.
Controleer je hond na elke wandeling op de plekken waar de grasaren zich graag hechten. Zo voorkom je veel narigheid.

Grasaren zijn harige, waaiervormige delen van rijp gras die je in de zomermaanden overal tegenkomt. De scherpe uiteinden dienen als weerhaakjes, zodat de graszaden in de vacht van je dier blijven hangen en zo over grote afstanden verspreid worden. Hoewel dit allemaal onschuldig lijkt, kan jouw hond zich er lelijk aan verwonden.

Elk contact met grasaren is mogelijks gevaarlijk. Deze aren kunnen immers ingeademd worden en zich in de neus, luchtpijp of longen vastzetten, ze kunnen in de ogen of oren terechtkomen of zich vastzetten in de huid of voetzooltjes. Wanneer deze aren niet meteen worden verwijderd, kunnen ze zware ontstekingen veroorzaken.

Welke symptomen jouw hond krijgt, is afhankelijk van de plaats waar de grasaar zich heeft vastgezet.

Wanneer de grasaar zich in de neus bevindt, zal de hond frequent niezen en met zijn poot over zijn neus wrijven. De neus kan bloeden en na verloop van tijd ontstaat er etterige neusvloei. Als de grasaar zich in de diepere luchtwegen heeft vastgezet, zal de hond hoesten en ziek worden. Hij kan hiervan zelfs een longontsteking oplopen die fataal kan zijn indien de grasaar niet tijdig wordt verwijderd.

Grasaren komen vaak in de oren van honden terecht. Door de weerhaakjes gaan ze steeds dieper en kunnen ze het trommelvlies perforeren. Deze honden schudden onophoudelijk met hun hoofd, houden vaak hun hoofd schuin en hebben duidelijk pijn. Onbehandeld leidt dit tot een zware oorontsteking en eventueel doofheid.

Ook achter het derde ooglid kunnen grasaren zich vastzetten. De honden knijpen hun ogen dicht, hebben tranende ogen en wanneer de aar niet tijdig verwijderd wordt, kan dit leiden tot permanente schade aan de oogbol of verlies van het oog.

Door de scherpe uiteinden en weerhaakjes, kunnen de aren zich zelfs een weg door de huid boren. Omdat ze door de weerhaakjes slechts één richting uit kunnen, komen ze steeds dieper in de weefsels terecht en zorgen daar voor abcessen.
Grasaren kunnen eender waar op de huid zitten, maar tussen de tenen, zoals bij Jeanne, is een vaak voorkomende plaats.

Als er een probleem is met een grasaar, dan zal dit niet vanzelf over gaan. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker de aar op te sporen is.
Soms, als hij nog niet diep zit en de hond niet erg pijnlijk reageert, lukt het om de grasaar zonder verdoving te verwijderen. In de meeste gevallen is het echter nodig de hond eerst onder narcose te brengen.

Het hoeft natuurlijk niet zo ver te komen. Door grasaren vroegtijdig op te sporen, bespaar je je hond heel wat ongemakken. Wanneer je hond een lange of halflange vacht heeft en hij of zij heeft door het hoge gras heeft gelopen, controleer dan altijd de vacht op de aanwezigheid van grasaren.
Controleer na elke wandeling alle mogelijke plekken waar grasaren zich graag hechten, zoals de huid tussen de tenen, op de kop (ogen, neus en oren) en de huidplooien rond voor- en achterpoten.