De allereerste keer dat dit gebeurde werden de steentjes die geblokkeerd zaten in de urethra onder verdoving teruggespoeld naar de blaas, waarna de blaas chirurgisch werd geopend en de steentjes verwijderd. Deze werden vervolgens naar het labo gestuurd voor analyse.
Hieruit bleek dat het ging om calciumoxalaat stenen. Deze kunnen we helaas niet met een aangepaste voeding ‘in oplossing’ brengen en moeten dus steeds chirurgisch verwijderd worden.

In bijna 20% van alle urinewegproblemen die aan dierenartsen worden voorgelegd, is de diagnose urolithiase - de vorming van 'urinewegstenen'. Deze stenen zijn een opeenhoping van verschillende mineralen die aanwezig zijn in de urine van uw hond. Als de concentratie van deze mineralen te hoog is, heeft het lichaam moeite om deze af te scheiden en beginnen deze te kristalliseren.
Als uw hond lijdt aan stenen, heeft uw hond mogelijk moeite met plassen of last van pijn tijdens het plassen omdat de urineweg door een steen wordt geblokkeerd.
Bepaalde honden zijn meer vatbaar voor urolithiase, zoals kleinere rassen. Het komt ook vaker voor bij volwassen en mannelijke honden.

De meest voorkomende stenen bij de hond:

• Struvietstenen en gruis.
Bij honden wordt deze steen vaak veroorzaakt door een blaasinfectie. Het is dus essentieel om niet alleen de steen te behandelen maar ook de infectie. Het is daarom het beste een kweek van de urine te maken en afhankelijk van de aanwezige bacterie een antibioticumkuur te starten.

• Calciumoxalaat stenen en gruis.
Dit zijn stenen die gevormd worden uit calcium en oxalaat en hebben meestal geen bacteriële oorzaak. Deze stenen en gruis ontstaan wederom in geconcentreerde urine met een hoge PH (dus alkalische urine). De vorming hiervan wordt veroorzaakt door een persoonlijke gevoeligheid van de hond.

• Cystine stenen
Deze stenen komen soms voor bij honden. De oorzaak is niet geheel bekend. Wel zien we dat deze dieren een verhoogde concentratie van het aminozuur cystine in de urine hebben. In zure urine kunnen dan cystinestenen gevormd worden. Bepaalde rassen zijn extra gevoelig voor het ontstaan van cystine stenen, zoals de Australian cattle dog, de Basset, de Bull mastiff, de Chihuahua, de Teckel, de Engelse Bulldog, de Mastiff, de Newfoundlansder, de Staffordshire terrier en Tibetaanse Spaniel.

• Uraatstenen
Het bekendste hondenras dat deze stenen vormt is de Dalmatier. Dit komt omdat de Dalmatier urinezuur niet kan omzetten tot allantoine. Ook bij andere rassen kan deze steen voorkomen (Engelse Bulldog, miniatuur Schnauzer en Shi-Tzu)

• Chirurgie
Afhankelijk van de ernst van het probleem, kan de dierenarts besluiten de steen operatief te verwijderen om te voorkomen dat uw hond verder ongemak ervaart. Het voordeel is dat het resultaat snel is. Normaliter zijn de klachten een week na de operatie grotendeels genezen. Het nadeel is dat het dier onder narcose moet en geopereerd moet worden.

• Dieet
Vaak worden veranderingen in voeding en levensstijl doorgevoerd om te helpen de stenen op te lossen en verdere vorming te voorkomen.
Een dieet met een hoge vochtigheidsgraad - zoals natte voeding - helpt de urine van uw hond te verdunnen en voorkomt de opbouw van mineralen. Verder is het raadzaam om de hond te stimuleren om veel water te drinken en om hem vaker uit te laten zodat hij regelmatig kan plassen. Gespecialiseerde diëten kunnen ook helpen de pH-waarde van de urine van uw hond te veranderen en de vorming van bepaalde soorten stenen te voorkomen.
Struvietstenen zijn oplosbaar met een verzurend dieet arm aan magnesium, ammonium en fosfaat.
Calciumoxalaat gruis en stenen zijn niet met dieet op te lossen. Deze dienen dus altijd via chirurgie behandeld te worden. Wel kan een dieet de vorming van deze stenen voorkomen.
Cystinestenen en uraatstenen kunnen voorkomen worden met een speciale voeding. De stenen dienen eerst chirurgisch verwijderd te worden.

• Pijnstilling
Blaasgruis en stenen veroorzaken een (eventueel steriele) blaasontsteking. Aangezien dit pijn doet adviseren wij altijd pijnstilling te geven totdat het gruis of de stenen verdwenen zijn.

• Antibiotica
Indien er tevens een bacteriële infectie aanwezig is zal er een kuur antibiotica gegeven moeten worden. Het soort antibioticum bepalen wij nadat we een kweek hebben gedaan. Hierdoor kan nagegaan worden welk antibioticum het meest geschikt is.

In het geval van Knütt werden de stenen dus chirurgisch verwijderd waarna zijn voeding werd aangepast om op die manier recidive te voorkomen.
Helaas bleef Knütt hervallen, ondanks meerdere bijkomende maatregelen.
Meermaals kwam hij in spoed binnen omdat er een steentje geblokkeerd zat net achter het os penis (penisbeentje) in zijn urethra. De steentjes konden telkens (zonder verdoving) teruggespoeld worden naar de blaas waardoor hij terug in de mogelijkheid was om te plassen, maar dit was geen oplossing op lange termijn.
Na een tweede blaasoperatie en meerdere spoedinterventies om zijn urethra te deblokkeren, besloot de eigenaar om over te gaan tot een urethrostomie.

Alles verliep prima bij Knütt en na een aantal weken was de wonde volledig geheeld.
Knütt plast nu niet meer via het kleine openingetje in zijn piemeltje maar via de nieuwe grotere opening in zijn plasbuis en de steentjes die hij nog steeds aanmaakt worden op deze manier probleemloos mee uitgeplast.