Bij het algemeen onderzoek werd opgemerkt dat beide oorschelpen en oorkanalen roder waren dan normaal. Daarnaast was er ook veel meer oorsmeer aanwezig.
Ollie liet dit onderzoek heel flink toe, hoewel we merkten dat het toch gevoelig was.
Bij een diepere controle met de otoscoop werd in het linker oorkanaal een grote prop slijm opgemerkt. Het trommelvlies kon niet in beeld gebracht worden. Dit was wel mogelijk in het rechter oor.
Het acute verloop van de klachten en de bemoeilijkte controle van één oorkanaal deed ons vermoeden dat er meer aan de hand was dan een gewone oorontsteking.

We namen geen risico, Ollie zou hier blijven om de oren onder sedatie verder te inspecteren.

Oorkanalen bij honden hebben een specifiek L-vormig verloop. Het is heel belangrijk om een grondige inspectie uit te voeren in de diepte en het trommelvlies in beeld te kunnen brengen. Op een wakkere hond is dit niet altijd evident. Gezien Ollie ook erg pijnlijk was, was een inspectie onder verdoving de beste keuze.

Ons vermoeden werd bevestigd!
In de diepte van het linker oor werd een vreemde structuur opgemerkt.
Met de otoscoop en een lange pincet kon een groot grasaar uit het oorkanaal gehaald worden.

De symptomen van een grasaar hangen af van de plaats waar het grasaar terecht komt in het lichaam.
Grasaren kunnen bijvoorbeeld terecht komen in de vacht (vaak tussen de tenen), in de oren en in de ogen. Er bestaat zelfs de mogelijkheid dat ze worden ingeademd.

Bij Ollie was de lokalisatie heel duidelijk. Schudden met de kop en krabben aan de oren wijst op een oorproblematiek.
Gelukkig waren de baasjes van Ollie heel alert en er tijdig bij. Zo had het grasaar nog geen verder schade aan het trommelvlies aangericht. Indien een grasaar te lang blijft zitten kan deze zelf een perforatie van het trommelvlies veroorzaken.

Wanneer een grasaar in de neus terecht komt zal het dier frequent niezen en aan de neus wrijven met de poot. Na een tijdje kan er etterige of bloederige neusvloei ontstaan. Als een grasaar dieper in de longen terecht komt, kan dit een longontsteking veroorzaken.

Op de vacht merken we vaak pas laattijdig lokale onstekingen op. Abcesvorming ter hoogte van het grasaar is geen uitzondering. De favoriete plaats is tussen de tenen. Eens een grasaar op die plaats vast raakt, komt ze steeds dieper in de huid terecht.

Een andere veel voorkomende plaats is achter het derde ooglid. Hierbij zijn dichtknijpen van de ogen en tranende ogen de duidelijkste symptomen. Het laattijdig verwijderen van het aar kan lijden tot permente schade met blindheid tot gevolg.

In eerste instantie moet het grasaar zo vlug mogelijk verwijderd worden. Daarna wordt een aangepaste lokale behandeling ingesteld. De heling verloopt in de meeste gevallen vlot indien er tijdig ingegrepen werd en de schade niet te groot is.

Bij Ollie kon het grasaar vrij gemakkelijk verwijderd worden uit het oor.
Er werd een product in het oor ingebracht, om de lokale ontsteking tot rust te brengen.

Voorkomen is altijd beter dan genezen.
Deze tijd van het jaar is het risico voor grasaren echter heel groot. Omdat de lange grassen in bloei staan is het dus vaak niet evident om preventief te werk te gaan.
Honden die door deze grassen of langs velden lopen hebben veel kans dat ze in contact komen met deze vervelende grasaren.

Het belangrijkste is de alertheid van de eigenaar en een goede controle na het wandelen. De controle van de vacht, ogen en oren op grasaren is de eerste stap.
Bij twijfel of klachten kom je best op controle bij de dierenarts.

Gelukkig was het probleem bij Ollie snel opgelost.
Behalve wat zenuwen voor de controle van zijn oren de week nadien, loopt hij alweer vrolijk en pijnvrij rond.