- May 30th, 2020
- Category: Jessy
Patiënt van de maand mei: Jessy
Jessy is een speelse, vrolijke mechelse herder van 2 jaar oud. Onfortuinlijke Jessy had op een dag helaas een aanvaring met de grasmaaier en kwam met haar poot in de messen terecht. De gevolgen waren dramatisch
Patiënt van de maand mei: Jessy
Jessy is een speelse, vrolijke Mechelse Herder van 2 jaar oud.
Onfortuinlijke Jessy had op een dag helaas een aanvaring met de grasmaaier en kwam met haar poot in de messen terecht. De gevolgen waren dramatisch.
Twee tenen bijna volledig verdwenen en een grote gapende wonde op haar ondervoet.
De eigen dierenarts stuurde haar meteen door en zo kwam Jessy bij ons terecht.
Verbrijzelde teen
In eerste instantie werd ze door ons verdoofd om de pijnlijke wonde goed te kunnen inspecteren en werd er duidelijk welke schade er was aangericht.
Een teen was volledig verbrijzeld, pezen waren doorgesneden en een groot stuk huid ontbrak.
Ook was Jessy in circulatoire shock en had ze erg veel bloed verloren.
Ze werd dus eerst gestabiliseerd en behandeld met pijnstilling, antibioticum en ontstekingsremmers. Advies werd ingewonnen van onze orthopediste en een gespecialiseerde kliniek, maar hun oordeel was hard: de teen viel orthopedisch niet meer te redden en er werd zelfs een amputatie van de poot aangeraden.
Na overleg met de eigenaars werd er besloten dat amputatie de laatste optie was en dat we toch eerst een poging zouden doen om de poot alsnog te redden.
Dus werd Jessy de dag nadien opnieuw onder narcose gebracht. De wonde werd grondig opgekuist, losse stukjes bot en weefsel verwijderd, stukjes loshangende huid zoveel mogelijk gehecht en de verschillende teentjes en zooltjes zoveel mogelijk gereconstrueerd.
Het overblijvende grote defect werd dan onder een speciaal helend verband geplaatst en grondig ingepakt. En nu was het bang afwachten hoeveel huid er zou afsterven en hoe erg de wondinfectie was....
De revalidatie
Vier dagen later volgde er een eerste verbandwissel onder verdoving om de leefbaarheid van de huid te evalueren. Als de huid zodanig toegetakeld is, dan is er steeds een grote kans dat deze onvoldoende doorbloed wordt en afsterft. De wonde bleek er echter goed uit te zien, geen tekenen van infectie en geen necrose (afsterven) van de huid. Ook de radiografiën toonden geen tekenen van botinfectie. Goed nieuws dus! Jessy kon aan haar lange revalidatie beginnen!
Om de week werd haar verband verwijderd, de wonde grondig gespoeld, geëvalueerd en opnieuw ingepakt. En elke week stonden we vol verbazing te kijken hoe het defect week na week kleiner werd en de wonde mooi granuleerde. Jessy zelf liet het allemaal niet aan haar hart komen en liep vrolijk en ontstuimig met haar dikke verband rond alsof er niets aan de hand was.
Na 3 weken werden er ook opnieuw radiografiën genomen. Aangezien de verbrijzelde teen een steunteen is werd er gevreesd dat Jessy mank zou blijven of pijnlijk op de poot. Niets was echter minder waar. Jessy leek amper nog last te ondervinden van haar gehavende poot.
Na 4 weken waren we zelfs zover dat het verband helemaal achterwege kon blijven. En Jessy gedraagt zich supervoorbeeldig en doet zelfs geen poging om aan haar litteken te likken. Ze loopt weer vrolijk rond in de tuin en zou zelfs weer achter de grasmaaier aan durven hollen.....